രാത്രി ഒമ്പതേ മുക്കാലിനുള്ള അമൃതയിൽ കയറി.
കൊല്ലത്തെ പെരുമണ്ണിലെ തണൽ എന്ന സംഘടന നടത്തുന്ന അവധിക്കാല ക്യാമ്പിലേക്കാണ് യാത്ര.
കുറച്ച് കുലുക്കവും, കുറച്ച് ഉറക്കവും, കുറേ പ്രതീക്ഷയുമായി അങ്ങനെ പുലർച്ചെ നാലരയ്ക്ക് കൊല്ലമെത്തി.
കൂടെ എന്റെ രണ്ടേട്ടന്മാരുമുണ്ടായിരുന്നു.
സ്റ്റേഷനെത്തിയപ്പോൾ തന്നെ ദിലീപ് മാമൻ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.
അഷ്ഠമുടിക്കായലിന്റെ കടൽചേരുന്ന വക്കത്ത് അഷ്ടമുടി വില്ലയിൽ ആ പുലർച്ചയെ ഒന്നുറക്കി.
പ്രഭാതത്തിൽ വരവേറ്റതും കായൽതന്നെയായിരുന്നു.
കായലിറങ്ങി ഒന്ന് കുളിച്ച്,
ടോസ്റ്റും,ജാമും, മുട്ടയും ചേർത്ത് രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.
പിന്നെ ക്യാമ്പിലേക്ക്.
അവിടെ കൂറേ കൂട്ടുകാരുണ്ടായിരുന്നു.
കൊല്ലത്തെ പെരുമണ്ണിന്റെ കൂട്ടുകാർ.
രണ്ട് മണിക്കായിരുന്നു, എന്റെ സെഷൻ വച്ചിരുന്നത്.
നേരത്തേ വന്നതുകൊണ്ട് അതും നേരത്തേയായി.
കുഞ്ഞനനിയനനിയത്തിമാർ എന്നെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി.
പിന്നെ എന്റെ അനുഭവങ്ങൾ , എല്ലാവരുടേയും ഭാഷയിൽ അവരിലേക്കെത്തിച്ചു.
അവസാനം അവിടൊയുള്ളൊരു അനിയന്റെ ചിത്രവും വരച്ച്, അവരിലേക്കുതന്നെ പോയി.
ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ്,
എല്ലാവരുമൊത്ത് ഒരു ഫോട്ടോയുമെടുത്തു.
അന്നാദ്യമായി കുറേ അനിയനനിയത്തിമാരുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നുതോന്നി.
പിന്നെ കൂട്ടുകാരും.
പിന്നീട് ആ അവധിക്കാല ക്യാമ്പിനോട് വിട പറഞ്ഞ് കൊല്ലം കുറച്ചൊക്കെ കറങ്ങി.
ഒരുപാട് ഓർമകൾ ബാക്കി വച്ച പെരുമൺ ദുരന്തസ്ഥലം കണ്ടു.
അവിടെ ഒരുപാട് കുടംബങ്ങളുടെ കണ്ണീര് ഇപ്പോഴും വറ്റാതെയിരിക്കുന്നത് കണ്ടു.
പിന്നീട് കൊല്ലം ബീച്ചിലേക്കായിരുന്നു.
കൊല്ലത്തെ പെരുമണ്ണിലെ തണൽ എന്ന സംഘടന നടത്തുന്ന അവധിക്കാല ക്യാമ്പിലേക്കാണ് യാത്ര.
കുറച്ച് കുലുക്കവും, കുറച്ച് ഉറക്കവും, കുറേ പ്രതീക്ഷയുമായി അങ്ങനെ പുലർച്ചെ നാലരയ്ക്ക് കൊല്ലമെത്തി.
കൂടെ എന്റെ രണ്ടേട്ടന്മാരുമുണ്ടായിരുന്നു.
സ്റ്റേഷനെത്തിയപ്പോൾ തന്നെ ദിലീപ് മാമൻ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു.
അഷ്ഠമുടിക്കായലിന്റെ കടൽചേരുന്ന വക്കത്ത് അഷ്ടമുടി വില്ലയിൽ ആ പുലർച്ചയെ ഒന്നുറക്കി.
പ്രഭാതത്തിൽ വരവേറ്റതും കായൽതന്നെയായിരുന്നു.
കായലിറങ്ങി ഒന്ന് കുളിച്ച്,
ടോസ്റ്റും,ജാമും, മുട്ടയും ചേർത്ത് രാവിലത്തെ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു.
പിന്നെ ക്യാമ്പിലേക്ക്.
അവിടെ കൂറേ കൂട്ടുകാരുണ്ടായിരുന്നു.
കൊല്ലത്തെ പെരുമണ്ണിന്റെ കൂട്ടുകാർ.
രണ്ട് മണിക്കായിരുന്നു, എന്റെ സെഷൻ വച്ചിരുന്നത്.
നേരത്തേ വന്നതുകൊണ്ട് അതും നേരത്തേയായി.
കുഞ്ഞനനിയനനിയത്തിമാർ എന്നെ പുഞ്ചിരിയോടെ നോക്കി.
പിന്നെ എന്റെ അനുഭവങ്ങൾ , എല്ലാവരുടേയും ഭാഷയിൽ അവരിലേക്കെത്തിച്ചു.
അവസാനം അവിടൊയുള്ളൊരു അനിയന്റെ ചിത്രവും വരച്ച്, അവരിലേക്കുതന്നെ പോയി.
ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിഞ്ഞ്,
എല്ലാവരുമൊത്ത് ഒരു ഫോട്ടോയുമെടുത്തു.
അന്നാദ്യമായി കുറേ അനിയനനിയത്തിമാരുണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ എന്നുതോന്നി.
പിന്നെ കൂട്ടുകാരും.
പിന്നീട് ആ അവധിക്കാല ക്യാമ്പിനോട് വിട പറഞ്ഞ് കൊല്ലം കുറച്ചൊക്കെ കറങ്ങി.
ഒരുപാട് ഓർമകൾ ബാക്കി വച്ച പെരുമൺ ദുരന്തസ്ഥലം കണ്ടു.
അവിടെ ഒരുപാട് കുടംബങ്ങളുടെ കണ്ണീര് ഇപ്പോഴും വറ്റാതെയിരിക്കുന്നത് കണ്ടു.
പിന്നീട് കൊല്ലം ബീച്ചിലേക്കായിരുന്നു.
എല്ലാം നേടി ഒന്നാഞ്ഞടിച്ച് പിന്നീട് ഒന്നുമില്ലാതെ തിരിച്ചുപോകുന്ന തിരകൾ.
ജീവിതവും അങ്ങനെതന്നെയല്ലേ.......
പിന്നീട് അഞ്ചുമണിക്കുള്ള വോൾവോയിലായിരുന്നു തിരിച്ചെത്തിയത്.
കുറേ മണിക്കൂർ നീണ്ട, നീണ്ട യാത്ര.
ഇടയ്ക്ക് വയനാട്ടിലെ കുറച്ച് കൂട്ടുകാരും വിളിച്ചു.
ഏസിയുടെ തണുപ്പത്ത്, പുതച്ച് മൂടി, അങ്ങനെ വീടെത്താറായി.
ബസ്സിറങ്ങി, നഗരത്തിന്റെ മദ്ധ്യം.
ആരുമില്ല.
പക്ഷെ ആർക്കൊക്കെയോ ആയി കാത്തിരിക്കുന്ന തെരുവ് വിളക്കുകൾ.
രാത്രി പന്ത്രണ്ട്രരക്ക്, അല്ല പുലർച്ചെ പന്ത്രണ്ടരക്ക് വീട്ടിലെത്തി.
കുറേ മണിക്കൂർ നീണ്ട, നീണ്ട യാത്ര.
ഇടയ്ക്ക് വയനാട്ടിലെ കുറച്ച് കൂട്ടുകാരും വിളിച്ചു.
ഏസിയുടെ തണുപ്പത്ത്, പുതച്ച് മൂടി, അങ്ങനെ വീടെത്താറായി.
ബസ്സിറങ്ങി, നഗരത്തിന്റെ മദ്ധ്യം.
ആരുമില്ല.
പക്ഷെ ആർക്കൊക്കെയോ ആയി കാത്തിരിക്കുന്ന തെരുവ് വിളക്കുകൾ.
രാത്രി പന്ത്രണ്ട്രരക്ക്, അല്ല പുലർച്ചെ പന്ത്രണ്ടരക്ക് വീട്ടിലെത്തി.
ആദ്യമായി കൊല്ലത്തെ കണ്ടു,
പെരുമണ്ണിൽ ഇത്രയും, കൂട്ടുകാരേയും, കുഞ്ഞനനിയത്തിയനിയന്മാരേയും, ഒരു നല്ലൊരനുഭവവും തന്ന
തണൽ എന്ന സംഘടനയ്ക്കും, ദിലീപ് മാമനും, സോമി അമ്മായിക്കും, സോളിയേട്ടനും ഒരുപാട് നന്ദി.
പെരുമണ്ണിൽ ഇത്രയും, കൂട്ടുകാരേയും, കുഞ്ഞനനിയത്തിയനിയന്മാരേയും, ഒരു നല്ലൊരനുഭവവും തന്ന
തണൽ എന്ന സംഘടനയ്ക്കും, ദിലീപ് മാമനും, സോമി അമ്മായിക്കും, സോളിയേട്ടനും ഒരുപാട് നന്ദി.
Comments