ഒരിടത്ത് പൂവ് മൊട്ടായി.
മറ്റൊരിടത്ത് ഒരുവന് ജനിച്ചു.
പൂവിനും,മനുഷ്യനും ഒരുമുഖം.
ആ പൂവ് വിരിഞ്ഞു.
ഒരുവന് ജീവിച്ചു.
അപ്പോള് കാലത്തിന്റെ മുഖം.
പൂവ് കരിഞ്ഞു.
ഒരുവനും.
ആസമയം നിദ്രയിലേര്പ്പെട്ട മുഖം.
പൂവ് മണ്ണായി.
ഒരുവന് സ്മരണയുമായി.
അന്നേരമൊക്കേയും നിറഞ്ഞ മുഖങ്ങള് മാറി.
ജീവിതത്തിന്റെ കാല്പ്പാടുകള് മുദ്രകളാക്കി,
എവിടെന്നോ ചിരിക്കുന്ന മുഖം.....
Comments