അപരന്റെ നഷ്ടത്തിലാണ്
നാം പുലരുന്നത്.
നാം പുലരുന്നത്.
) പണ്ട് പണ്ട്, പാലക്കാട്ടില്‍ മെച്ചോട് എന്ന് സ്ഥലമുണ്ടായിരുന്നു. കുറേ മരങ്ങളും, അതിലേറെ കുന്നും, നിറഞ്ഞ മെച്ചോട്. 2) ഒരിക്കല്‍ അവിടേക്ക് കുറച്ച് വീട്ടുകാര്‍ വന്നു. അവരവിടെ താമസമാക്കി. ചുറ്റും, കാടും, മേടും, വെളിച്ചവുമുള്ളൊരിടം. വീണ്ടും അവിടേക്ക് കുറച്ചുകൂടി താമസക്കാരെത്തി. 3)അങ്ങനെ പതിനൊന്ന് വീട്ടുകാര്‍. അരികിലെ പുഴ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നുണ്ട്. അപ്പുറത്തെ കിണര്‍ കവിഞ്ഞും. 4)വര്‍ഷങ്ങള്‍ കടന്നു. 5)താമസക്കാരുടെ എണ്ണം കൂടി. മുത്തശ്ശി,മുത്തച്ഛനും, അച്ഛനും, അമ്മയും, മക്കളും, പേരക്കുട്ടികളും അങ്ങനെ മെച്ചോട്ടിന് താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറം. 6)അവിടെ വലിയൊരു റോഡ് വന്നു. അടുത്ത് വലിയൊരു ആശുപത്രി, ഷോപ്പിംഗ് മാള്‍, പിന്നെ ഒരു റിസോര്‍ട്ടും. ഇപ്പോള്‍ മരങ്ങളേയും, കുന്നുകളേയും, എങ്ങും കാണാനില്ല. 7)ഓടകള്‍ നിറഞ്ഞു, മാലിന്യങ്ങള്‍ കുന്നുകൂടി. മഴകിട്ടാതായി. പുഴ വറ്റി. കിണറും. 8)മെച്ചോട്ടിലെ പത്തു വീട്ടുകാരും പുറത്തേക്ക് നഗരത്തിലേക്ക് പോയി. ഒരൊറ്റ വീട്ടുകാര്‍ മാത്രം അവിടംതന്നെ ഇരുന്നു. 9)പുറത്ത് ചൂട് അസഹനീയമായിരുന്നു. തിരക്കും കൂടുതലാണ്. ആകാശമില്ലായിരുന്നു, പുകകൊണ്ട് മറ‍ഞ്ഞിരുന്നു. 10)വെള്ളമില്
Comments